O książce: 2019 / W książce historyk i kulturolog Lew Berdnikow opowiada o fenomenie rosyjskiej bufonady. Galerię postaci otwiera „Krwawy Błazen” Iwan Groźny, który jako pierwszy pomyślał o wykorzystaniu śmiechu jako broni do walki z niechcianymi ludźmi i dysydentami. Szczególną uwagę zwraca się na wiek XVIII – autor wprowadza czytelnika w historię powołania przez Piotra I legendarnej Rady Żartujących i całej galaktyki koronowanych klaunów od błazna Bałakiriewa i Kvasnika Błazna po Jana Lacoste i samolubny Pedrillo, ulubieniec cesarzowej Anny Ioannovny. W książce prezentowane są także wizerunki rosyjskich dowcipów XVII–XIX w. oraz charyzmatycznych postaci historycznych (Grygorij Potiomkin, Aleksiej Ermołow), a także naszych rodzimych Munchausensów, mistrzów opowiadania niesamowitych historii, pojawiają się z tej nieoczekiwanej perspektywy. Osobne rozdziały poświęcono „literackim błaznom” – próżnym i miernym pisarzom, którzy stali się parodystycznymi postaciami w kulturze rosyjskiej i obiektem kpin wśród innych pisarzy.